ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΡΑΚΕ ( ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ)               

 Πέντε σημεία με αναφορά στο πολιτικό πλαίσιο.

1.       Μετά το θυελλώδες 2012, που μορφοποίησε θεαματικές πολιτικές και κοινωνικές ανακατατάξεις, ακολούθησε μία διετία μικρότερης κινηματικής δράσης με πολλούς αγώνες αλλά διάσπαρτους χωρίς την ένταση και την καθολική συμμετοχή της προηγούμενης περιόδου. Ακολούθησε δηλαδή μία τάση αναμονής κι ανάθεσης μπροστά στη διαφαινόμενη κυβερνητική αλλαγή.

2.       Το 2015 σημαδεύεται από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και τη δημιουργία δύο κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Βασικό συμπέρασμα: όσο και αν αθροίσεις και εκτιμήσεις τα θετικά που υπάρχουν την περίοδο αυτήν είναι αναμφισβήτητο ότι οι βασικές προσδοκίες και ελπίδες του λαού μας δεν έχουν πραγματοποιηθεί. Η χώρα βρίσκεται σε ένα εξαιρετικά ασφυκτικό πλαίσιο, είναι σε καθεστώς επιτροπείας. Οι βασικές επιλογές του μνημονιακού καθεστώτος δηλαδή: η αναδιανομή του πλούτου σε βάρος του κόσμου της εργασίας, η καταστροφή του κοινωνικού κράτους και η εκποίηση του υπάρχοντος και μελλοντικού πλούτου της χώρας δεν έχουν ανατραπεί.

3.       Η πολυπλοκότητα των καταστάσεων και η ταχύτητα των εξελίξεων, δεν έχουν επιτρέψει τη συγκρότηση ενός απλού συνεκτικού ρεαλιστικού και συνάμα ελπιδοφόρου λόγου από το σύνολο των αντιμνημονιακών προοδευτικών δυνάμεων. Ο λόγος τους είναι αμήχανος ενώ ραγδαία διολισθαίνει σε ρητορικές και πρακτικές παλαιότερων εποχών, σε ευκολίες τελικά που δεν ανταποκρίνονται στις νέες συνθήκες.

4.       Οι μνημονιακές δυνάμεις επιταχύνουν τις διαδικασίες ενοποίησης (επιλογή Μητσοτάκη) και γιγαντώνουν την αντεπίθεση. Με ένα έξαλλο λόγο επιχειρούν να αποδομήσουν κάθε θετική προσπάθεια. Η στάση αυτή επιβάλλεται κι επιταχύνεται α) από το ότι τμήματα του κεφαλαίου βρίσκονται για πρώτη φορά απέναντι σε πραγματικό έλεγχο δικαστικό και φορολογικό (σήμερα για πρώτη φορά  κάποιοι πληρώνουν) β) από την πίεση που δέχονται εκδοτικοί και επιχειρηματικοί όμιλοι μπροστά στην αναδιάταξη του χάρτη των μέσων μαζικής ενημέρωσης γ) από την ευκαιρία που εμφανίζεται να συνταχθούν με τις πιο ακραίες φωνές των δανειστών μπροστά στην αξιολόγηση ενός προγράμματος που φτιάχτηκε ακριβώς για να αποτύχει.

5.       Το επόμενο διάστημα θα αντιμετωπίσουμε την προσπάθεια να κλείσει οριστικά «η πολιτική παρένθεση» που άνοιξε το Γενάρη του ’15. Αξίζει να επισημάνουμε ότι ο ρεβανσισμός δε θα αφορά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά τη συνολική πρόταση οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που συγκροτήθηκε τα χρόνια της αντίστασης στα μνημόνια και που για πρώτη φορά βρίσκει αποδοχή και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες .

Η κατάσταση στον εργασιακό χώρο και ο συνδικαλισμός.

Γενική εικόνα:

Αντιμετωπίζουμε την αποφασιστικότητα και τη δυνατότητα της εργοδοσίας να τσακίζει κάθε αντίσταση στους εργασιακούς χώρους. Η άρση της προστασίας των εργαζομένων στα ιδιωτικά σχολεία, η κατάργηση των ΣΣΕ και η συνολική κατάργηση του εργατικού δικαίου επέτρεψε σε μια ακραία εργοδοσία να επιβάλει συνθήκες τρομοκρατίας, οικονομικής ένδειας και αναξιοπρέπειας. Αιματηροί αγώνες δίνουν αποτελέσματα ανοίγουν δρόμους δεν έχουν όμως ακόμα ανατρέψει τη συνολική εικόνα.

 Το συνδικαλιστικό κίνημα σε όλες τις αποτυπώσεις της κοινωνικής συνείδησης είναι ο θεσμός με τη μικρότερη κοινωνική αποδοχή.

Μια εικόνα ίσως χιλιάδες λέξεις:

Ο Παναγόπουλος με τη Φώφη Γεννηματά στα γραφεία της ΓΣΕΕ κηρύσσουν τον ανένδοτο για το ασφαλιστικό. Η υπουργός του Παπανδρέου του Παπαδήμα των Σαμαροβενιζέλων των 12 μειώσεων και του κουρέματος των αποθεματικών με τον Παναγόπουλο του ναι στο δημοψήφισμα του ναι στις απαιτήσεις των δανειστών. Το τέλος του κατήφορου, ο πάτος και κάτω από τον πάτο, ο καθεστωτικός συνδικαλισμός.

Στα πιο δικά μας:

Συνολικά η ομοσπονδία υπερασπίστηκε τα αιτήματα των εργαζομένων, διαμόρφωσε έναν διακηρυκτικό λόγο θετικό κι είχε μια έντονη και πολυεπίπεδη δραστηριότητα με πολύ σοβαρές όμως αδυναμίες στην ανάπτυξη του κινήματος. Το πρόβλημα στη χάραξη πορείας όπως επισημάναμε και στο διοικητικό συμβούλιο δεν είναι κυρίαρχα το τι θέλουμε αλλά στο πως το υλοποιούμε και με ποιους δρόμους πετυχαίνουμε.

Ενδεικτικά:

Στα ιδιωτικά σχολεία έχει αναπτυχθεί μια τακτική διεκδίκησης για την επαναφορά της προστασίας των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών. Είναι σωστό οι εκπαιδευτικοί να απολαμβάνουν εκπαιδευτικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας. Πολύ περισσότερο που δίνουν κι υπογράφουν τίτλους ισότιμους των δημοσίων σχολείων. Αυτή η προστασία καταργήθηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και οι εκπαιδευτικοί βρέθηκαν στο έλεος της διάθεσης των ιδιοκτητών. Το ερώτημα που προκύπτει είναι θεμελιώδες: Για όσο καιρό οι συνθήκες παραμένουν ίδιες η δυνατότητα συνδικαλιστικού κινήματος υπάρχει ή όχι;

Οι συνάδελφοι θα μπορέσουν και πώς να σηκώσουν κεφάλι; Θα διεκδικήσουν τις αμοιβές από την απλήρωτη εργασία; Θα σταματήσουν τις άδικες κι εκδικητικές απολύσεις ή απλά θα τις καταγράψουν; Η εμπειρία του καλοκαιριού είναι αρνητική.

Το θέμα του συνδικαλισμού στα κέντρα ξένων γλωσσών. Από το 2004 οι εργοδότες δημιούργησαν κίτρινο σωματείο το οποίο υπέγραψε για πρώτη φορά την κατάρτιση σύμβασης των τριών ευρώ. Πρέπει να ομολογήσουμε την αποτυχία μας να αντιδράσουμε με αποτελεσματικότητα. Τη τελευταία φορά όταν ο Βύρωνας κάλεσε τους εργοδότες σε διαδικασία σύναψης σύμβασης εργασίας, μέσα σε μια βδομάδα έστησαν εκλογές στο ξενοδοχείο Ιντερκοντινένταλ, μάζεψαν όσους χρειάζονταν με την καθοδήγηση των εργοδοτών (ψήφιζες μόνο αν επιβεβαιωνότανε η εντολή του εργοδότη σε σένα), αφαίρεσαν την αντιπροσωπευτικότητα από τον Βύρωνα δικαστικά, και με την άνεση του κυρίαρχου συνάψανε νέα σύμβαση δίνοντας και αυξήσεις (ωρομίσθιο 5,40€) με σκοπό να μπορούν να παίξουν στη καινούργια συνθήκη. Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση πιο ανησυχητικό ακόμα κι από την αδυναμία αντιμετώπισης είναι η απουσία οπουδήποτε προβληματισμού για το πώς θα ανατρέψουμε τις τόσο εξευτελιστικές καταστάσεις για το κίνημά μας.

Για την παρέμβαση στα ΙΕΚ: στις καταστάσεις των αντιπροσώπων για το συνέδριο πληροφορηθήκαμε για την ύπαρξη δύο σωματείων εκ των οποίων τα ένα είναι αδρανές ενώ το άλλο έχει κάνει εκλογές με 113 ψηφίσαντες. Το ερώτημα που ετέθη από τον έναν στον άλλο μας ήταν ποιος ήξερε και τι για τη δράση αυτή του σωματείου. Κανείς δε θυμάται και δεν θυμότανε πότε ακριβώς συζητήθηκαν και διεκδικηθήκαν θέματα που αφορούν την κατάσταση των εργαζομένων στους χώρους των ΙΕΚ.

Τελευταίο και κομβικό αναδεικνύεται το πρόβλημα της δημοκρατίας στα συνδικάτα και στην ομοσπονδία. Το αίτημα της δημοκρατικής λειτουργίας είναι όρος ύπαρξης. Έχει τον χαρακτήρα της αναγνώρισης των διαθέσεων και των εκτιμήσεων των εργαζομένων για το τι κάνουν, το πώς το κάνουν, αν τελικά το έκαναν σωστά ή λάθος και πώς θα το κάνουν καλύτερα. Έχει όμως και ίσως μεγαλύτερη σημασία γιατί μέσα από τη διαδικασία αυτή οι εργαζόμενοι μοιράζονται την ευθύνη όχι μόνο γι αυτά που θα πετύχουν αλλά και γι αυτά που θα στραβώσουν στον αγώνα.  Είναι τότε ακριβώς που πρέπει να ακουμπήσεις στην πλάτη του συναδέλφου σου για να μπορέσεις να μείνεις όρθιος. Στο ερώτημα αν είμαστε ικανοποιημένοι από τη δημοκρατική λειτουργία των σωματείων μας θα απαντήσουμε όχι. Ο αριθμός των γενικών συνελεύσεων, ο αριθμός της συμμετοχής και η ποιότητά τους είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με τις απαιτήσεις των καιρών. Διαβλέπουμε όλο και μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα στη συμμετοχή και στην ανάθεση. Είναι λυπηρό ότι για έξι συνεχή χρόνια δε συνεδρίασε το γενικό συμβούλιο της ομοσπονδίας. Το μοναδικό όργανο ανάμεσα σε δύο συνέδρια που θα μας έδινε το δικαίωμα να συνθέσουμε, να ιεραρχήσουμε στόχους και να υιοθετήσουμε μία πιο ρεαλιστική ματιά μπροστά στις ραγδαίες εξελίξεις των χρόνων που πέρασαν.

Απολογισμός παράταξης:

Θα τελειώσουμε με έναν απολογισμό της παράταξης και των εκπροσώπων της στο ΔΣ της Ομοσπονδίας. Την έδρα της παράταξης στο ΔΣ τα δύο πρώτα έτη κατέλαβε ο συναγωνιστής Γιώργος Μπουγελέκας. Θεωρούμε ότι κατά την περίοδο αυτήν συνέβαλε αποφασιστικά στην αποκάλυψη της αντεργατικής  και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής των κυβερνήσεων ενώ αποφασιστικά συνέβαλε στη δημιουργία συμμαχιών για την ανατροπή της. Πιο σημαντική όμως θεωρούμε τη συμβολή του μετά το Γενάρη του ’15 όπου αποχώρισε από το ΔΣ και ανέλαβε θέση συμβούλου του αναπληρωτή Υπουργού Τάσου Κουράκη. Εκπροσώπησε άξια τις θέσεις των σωματείων και της ομοσπονδίας μας. Η προώθηση της υπ. Απόφασης Κουράκη τον Απρίλη του ’15, η υπεράσπιση της προϋπηρεσίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στους πίνακες αναπληρωτών, η στάση του στα γενικότερα εκπαιδευτικά θέματα για τα οποία είχε θέση η ομοσπονδία μας όπως η κατάργηση της τράπεζας των θεμάτων, η αποσύνδεση του λυκείου από την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, η κατάργηση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών φέρνουν και τη δική του συμβολή. Κυρίως όμως η συνδιαμόρφωση με το κίνημα και η υιοθέτηση από την  πολιτική ηγεσία του υπουργείου του άρθρου 46 του νομοσχεδίου Μπαλτά αποτελεί το πιο σημαντικό στοιχείο της παρουσίας του στο υπουργείο. Η αποδοχή των ρυθμίσεων του άρθρου από το σύνολο των συνδικαλιστικών δυνάμεων αλλά και των πολιτικών δυνάμεων με αναφορά στο εργατικό κίνημα αποτελεί θετική παρακαταθήκη. Δυστυχώς η έλλειψη αποφασιστικότητας και οι εξελίξεις του καλοκαιριού δεν επέτρεψαν να ψηφιστεί. Η υπερψήφιση του άρθρου αποτελεί κατά δήλωση επιθυμία της νέας πολιτικής ηγεσίας και επίμονο αίτημα του συνδικαλιστικού μας κινήματος. Ζητάμε την άμεση ψήφιση του άρθρου που μπορεί να φέρει στοιχεία αλλαγής του κλίματος σε ιδιωτικά σχολεία φροντιστήρια και ΚΞΓ.

Τον τελευταίο χρόνο η εκπροσώπηση της παράταξης στο ΔΣ της ομοσπονδίας, έθεσε τις δυνάμεις της  στη συνδιαμόρφωση κι υπεράσπιση των κοινών μας θέσεων, υπερασπίστηκε στο δημόσιο λόγο (ΜΜΕ, δημόσια διαβούλευση, επαφές με κόμματα, βουλευτές κλπ) τις θέσεις του κινήματος που δέχτηκαν την ανηλεή επίθεση της εργοδοσίας. Βοήθησε στην διαμόρφωση μιας πιο στέρεης επιχειρηματολογίας, στην αντιπαράθεσή μας για το ΦΠΑ στην ιδ. εκπαίδευση. Θετική θεωρούμε τέλος την συμβολή μας στη δημιουργία κλίματος συνεννόησης χωρίς να αποσιωπούμε τις σοβαρές επιφυλάξεις που έχουμε για σημαντικές πλευρές και λειτουργίες της δράσης της ομοσπονδίας.

 Καλό κουράγιο και καλούς αγώνες σε όλους.

Υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε  το κίνημα παλεύει από καλύτερες θέσεις για τη ζωή την αξιοπρέπεια και τη μόρφωση.